ωογόνος

-α, -ο, θηλ. και -ος, Ν

βιολ.

1. αυτός που γεννά ωά ή ωάρια

2. το ουδ. ως ουσ. το ωογόνο

το ωογόνιο.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ωό(ν) + -γόνος (< γόνος < γίγνομαι)].